Uwielbiam patrzeć przez moje okno. Mieszkam w bloku z wielkiej płyty, ale ten widok potrafi mi to czasem wynagrodzić. Pamiętam dzień, w którym pierwszy raz po przeprowadzce zaświeciło Słońce; biegałam od okna do okna i nie mogłam się nadziwić jak wiele można dostrzec z tej wysokości (chociaż to zaledwie 6 piętro). Wcześniej przez niemal 20 lat mieszkałam na parterach, wysokich, niskich, ale zawsze parterach, przy ulicy z tramwajem, z widokiem na ogród, z widokiem na oficynę, ale na parterze. Jeśli czegoś będzie mi brakowało po wyprowadzce, o której (teraz to już oficjalne) marzę, to będzie ten widok i trzy sąsiadki.
Ja patrzę przez okno na zakład pogrzebowy, na szczęście od tylu. (parter) Teraz rozkosznie z calym swoim majestatem rozwaliła się tam potężna kopara. Moje tuje i azalia ,które zasadziłam pod oknem zostały wyrwane ,w tym miejscu będą parkowały samochody. Chyba czas szukać nowego lokum .
OdpowiedzUsuńAzalii szkoda! Umieszczam na stałe zdjęcie z linkiem Za okno... po prawej stronie, jak Ci się znudzi patrzenie na swój zakład, to przez moje okna, gdyby się dobrze przyjrzeć widać podwórka trzech zakładów pogrzebowych :-). Taka ulica! Cmentarz chowa się za blokiem. Dlatego ja wpatruję się w horyzont.
OdpowiedzUsuńpiękne:)) u mnie też są cudne widoki na niebo :))
OdpowiedzUsuń